ŞEHİTLERİMİZ İÇİN

Bu gün 11 Kasım, İngiltere’de “anma günü” (popy day) olarak bilinen gün. Bu gün 1. Dünya Savaşının bittiği tarih olarak kabul ediliyor ve 11 Kasım’da bütün savaşlarda ölen asker ve siviller anılıyor. İki hafta boyunca, bizde Mehmetçik Vakfına denk gelen “British Legion”, kagıtttan gelincikler satarak yardım topluyor. TV spikerleri ve bütün önce gelen kişiler yakalarına bu gelincikleri takıyorlar. Aynı şekilde sivil halk da yakasına gelinciklerini takıyor. Halk bütünleşiyor.
Şu anda İngiliz BBC1 kanalında anma töreni Westminster Klisesinden canlı olarak gösteriliyor. Kraliçe, devlet yetkilileri, muhalefet, v.s. bu törende hazır. Papaz İncil’den bölümler okuyor, ilahiler söyleniyor ve dualar ediliyor. Akabinde askeri tören yapılıyor.
Bu tören içimi buruyor ve yıllardır sorduğum bir soruyu yine aklıma getiriyor. Bu defa yazmadan edemiyorum. Koskoca İngiltere devleti şehitlerini klisede anabiliyor da biz neden kendi şehitlerimiz için devlet törenini bir camiide ruhlarına Fatiha okuyarak yapamıyoruz? Neden Atamızın ruhuna dualar gönderemiyor ve sadece soğuk bir tören yapıyoruz. Ülkemizi kurtaran o büyük adam bir duayı hak etmiyor mu? Haydi devlet töreninden vazgeçtim, neden ülke çapında camilerde dualar okunmuyor. Biz az mı insanımızı yitirdik savaşta? Buna engel olan nedir? Milletimizn %99’unun Müslüman olduğunu mu bilmiyoruz? Kendi şehitlerimizin ruhuna aleni olarak dua okuyamayacak kadar mı yabancıyız kendi dinimize? Laiklik dinsizlik, inançsızlık mı demek? Madem o kadar laiktik niye hala kendi şehitlerini kilisede anabilen batılı toplumların medeniyet seviyesine çıkamadık? Bizi dinimizi medeni bir şekilde uygulamaktan alıkoyan nedir?
Bana sakın “irtica hortlar” demeyin. İrtica ölmedi ki hortlasın. Haydi biraz gerçekçi olalım artık. İrtica ile baş etmenin yöntemi dinini red etmek olamaz.
Bana sakın “ama aramızda Müslüman olmayanlar da var” demeyin. İngiliz’lerin arasında Müslümanlar ve Hindular yok muydu? Hiç kimsenin bir duaya itirazı olmaz.
Dindarsınızdır, değilsinizdir, konu bu değil. Konu toplumun çoğunluluğunun ne olduğudur. Askerlerimiz kendilerini Allah’ın koruyacağına inanarak ve şehitlik mertebesini hedef alarak “Allah Allah” naraları ile düşman üstüne yürümüşlerdir. Kurşun yağmuru altında namazlarını kılmışlardır. Şimdi biz bu inanmış insanlardan, inandıkları Allah önünde, bir teşekkürü ve “Allah sizden razı olsun” sözlerini neden esirgiyoruz?

London
11/11/2009